Ayşegül Harputlu

Öğrenme aşkına çocukluğumun bilgeliğiyle başladım. İlkokul çağlarımdan itibaren Mesnevi eseriyle Mevlâna Celalettin-i Rumi’nin ilahi aşkında eriyip meşkle büyük alimlerin eserlerini okumaya devam ettim. Yaşama dair ezber inanç ve felsefelerin dışında kendi özüme hizmet eden kapsayıcı ve bütünsel bir inanç ve felsefe geliştirdim. Böylece hakikatten öte dışarıda bir şey bırakmamaya çalıştım. Rüyalar, öngörüler, şifa, tasavvuf aşkı çocukluk yaşamımda benden içeri, benden öte bir enerji olarak her daim sarıp sarmaladı ruhumu. Küçük yaşlarımda hayvanlara şifaya vesile olarak çevremdeki büyüklerimde biyoenerji denemeleri yaparak ruhsal açlığımı hal boyutuyla doyurmaya çalıştım.

Memur bir ailenin üç çocuğunun en küçüğüyüm. İki çocuğuyla masumiyeti, bilgeliği, büyümeyi, merakı, sabrı, affetmeyi, hal değişimlerini tekrar tekrar keşfetmiş bir anneyim. Kedim Yumak’la oynarken çocuklaşan bir yetişkinim. Koşulsuz sevilmeyi ailemden sonra eşimle tatmış bir sevgiliyim.

Yetişkinlik dönemimde şifa sürecime hemşirelik vazifemle devam ettim. Bu süreçte doğumla birlikte ruhun alemler arası geçişine, yeni doğan bebekteki bilge enerjiye, hastalıkların insana hangi olaylarla niçin geldiğini gözlemlemeye, şifanın beden ve ruhtaki kabulünün aşamalarına, ölüme hazırlanan ruhun geçtiği evrelere, ruh ve beden ayrışmasına hasılı bir insanın bebeklikten yetişkinliğe kadar her evresine; zihin, ruh, fiziksel beden evrilmelerine bizzat şahit oldum. Bu vazifem sırasında da hep insanların, olayların, ötesini görmeye çalıştım. Birçok insanın kendilerinden içeri olan varlıklarıyla bütünleşip şifalanmasına vesile oldum.